İki tür yaşama yolu vardır:

Olgunluk ve yaşlanma arasında çok büyük, engin bir fark vardır ve insanların kafası bu konuda hep karışık kalmıştır. İnsanlar yaşlanmanın olgunlaşmak olduğunu zanneder, ancak yaşlanma bedene aittir. Herkes yaşlanıyor, herkes ihtiyarlayacak ama olgun olmak zorunda değil. Olgunluk manevi bir gelişimdir.
Yaşlanmak senin yaptığın bir şey değildir, yaşlılık fiziksel olarak kendi kendine gerçekleşen bir şeydir. Doğan her çocuk zaman geçtiğinde yaşlanır. Olgunluk senin hayatına getirdiğin bir şeydir; o farkındalıktan çıkar. Bir kimse tam bir farkındalıkla yaşlanırsa olgunlaşır. Yaşlılık artı farkındalık, yaşantı artı farkındalık, olgunluktur.

İki tür yaşama yolu vardır: Birincisi derin bir uykuda yaşamaktır; o zaman yaşlanırsın, her an ölmeye devam edersin, hepsi bu! Tüm yaşamın uzun, yavaş bir ölümden ibarettir.
Fakat bir deneyime farkındalık getirirsen, aynı deneyim olgunluğa dönüşür.—ne yaparsan, başına ne gelirse gelsin uyanıksın, dikkatlisin, tetiktesin; deneyimin her açıdan tadını çıkarıyorsun, onun anlamını çözmeye çalışıyorsun, onun en derinine ulaşmaya çalışıyorsun, başına gelen şeyi yoğun bir şekilde ve tam olarak yaşamaya çalışıyorsun— o zaman o yalnızca yüzeysel bir olgu değildir. İçinde, derinlerde bir yerlerde onunla birlikte bir şey değişiyor. Daha uyanık hale geliyorsun. Eğer bu deneyim bir hataysa onu asla tekrar etmeyeceksin.
Olgun bir kişi asla aynı hatayı tekrar etmez. Ama bir kimse sadece yaşlıysa aynı hatayı defalarca ve defalarca tekrar eder durur. O bir çemberin içinde yaşar; hiçbir zaman bir şey öğrenmez. Bugün kızacaksın, dün kızgındın ve önceki gün kızgındın. Ve, yarın kızacaksın ve öteki gün de kızacaksın. Tekrar tekrar kızarsın, tekrar tekrar tövbe edersin, tekrar tekrar onu bir kez daha yapmamak için derin kararlar alırsın. Ama karar almak bir şeyi değiştirmez; ne zaman rahatsız edilsen öfke seni ele geçirir, sana sahip olur. Aynı hata tekrarlandı: Yaşlanıyorsun.
OSHO-