KASABA esnafından biri olmalıydı kocam.
Akşam, güneş batmadan Dükkanını kapatıp eve gelmeliydi.
Evimiz mümkünse bahçeli olmalıydı.Yaz akşamları sulayıp serin serin oturmalıydık.
Ben, orta boylu tıknazca, ev hanımı olmalıydım. Cinsiyeti önemli değil, eli ayağı düzgün iki çocuğumuz olmalıydı.Derslerine yardım etmeye yetecek eğitimim olmamalıydı.Ama ara sıra ''Dersinizi bitirdiniz mi?'' diye sormalıydım.
Daha çok üstleri başlarıyla... Yedikleri içtikleriyle... Öksürükleri, aksırıklarıyla ilgilenmeliydim. Yavaştan yavaştan çeyizlerini düzmeliydim.
Her ayın 15'i kabul günüm olmalıydı.Ellerime sağlık, kekler, poğaçalar yapmalıydım.İnce belli bardaklarda çaylar ikram etmeliydim. Sabahları hırkamı omzuma alıp komşuya kahve içmeye geçmeliydim.
Patlıcan, biber kızartmalı, reçel kaynatmalıydım.
Akşamları özene bezene sofrayı kurmalıydım. Kocam ajansı dinlerken ben lafa girmeliydim, O, ''Sus hanım bi dakka'' demeliydi. Böyle dese de beni çok sevmeliydi. O uyuklamalı, ben bulaşık yıkamalı, çocuklar ders çalışmalıydı.
Bazen akşam oturmasına komşular gelmeliydi. Öyle Haremlik selamlık gibi değil ama kadın erkek ayrı oturmalıydık. Erkekler memleketi kurtarırken biz bütün kasabayı dilimizden geçirmeliydik. Herkes birbirinin kocasına, karısına ''Falanca Bey'', ''Filanca Hanım'' diye hitap etmeliydi. Yanlışlıkla bacağımız, göğsümüz biraz açılıverse Yüzümüz kızarmalı, hemen toparlanmalıydık.Şehvetten uzak şefkate yakın bir cinsel hayatımız olmalıydı.
Gözümüzü birbirimizde açmış olmalıydık, öyle de sürüp gitmeliydi. Harama uçkur çözmemeliydik. Zaten etrafımızda evli barklı komşularımızdan başka kadın olmadığından.... Dükkanda çelimsiz çıraktan gayrı, öyle sekreter falan çalışmadığından... Ortalıkta gidilecek bar mar bulunmadığından... Mankenler bizim kasabaya uğramadığından... Ve de kocam, efendi bir adam olduğundan beni aldatamazdı.
Tamam, abarttım biraz. Belki de böyle bir aile yapısı örneği kalmamıştır artık. Ama, acaba diyorum... Buna benzer bir hayat tarzı beni daha mutlu eder miydi? Kendim de dahil uçuk kaçık insanlardan gına geldi artık. Normalliği özlüyorum. Özgürlüğün tadını çıkaralım derken suyunu çıkardık galiba. Herkes çok zeki, çok akıllı, çok bilgili, çok şu, çok bu... Ve de çok mutsuz... Depresyona giren girene.
demiş Pakize Suda...
Hiç bir zaman o adı özgürlükle karıştırılan dejenere yaşamı onaylamadım...
Sıcacık sevgi dolu bir yuva= HUZUR!= MUTLULUK!
Akşam, güneş batmadan Dükkanını kapatıp eve gelmeliydi.
Evimiz mümkünse bahçeli olmalıydı.Yaz akşamları sulayıp serin serin oturmalıydık.
Ben, orta boylu tıknazca, ev hanımı olmalıydım. Cinsiyeti önemli değil, eli ayağı düzgün iki çocuğumuz olmalıydı.Derslerine yardım etmeye yetecek eğitimim olmamalıydı.Ama ara sıra ''Dersinizi bitirdiniz mi?'' diye sormalıydım.
Daha çok üstleri başlarıyla... Yedikleri içtikleriyle... Öksürükleri, aksırıklarıyla ilgilenmeliydim. Yavaştan yavaştan çeyizlerini düzmeliydim.
Her ayın 15'i kabul günüm olmalıydı.Ellerime sağlık, kekler, poğaçalar yapmalıydım.İnce belli bardaklarda çaylar ikram etmeliydim. Sabahları hırkamı omzuma alıp komşuya kahve içmeye geçmeliydim.
Patlıcan, biber kızartmalı, reçel kaynatmalıydım.
Akşamları özene bezene sofrayı kurmalıydım. Kocam ajansı dinlerken ben lafa girmeliydim, O, ''Sus hanım bi dakka'' demeliydi. Böyle dese de beni çok sevmeliydi. O uyuklamalı, ben bulaşık yıkamalı, çocuklar ders çalışmalıydı.
Bazen akşam oturmasına komşular gelmeliydi. Öyle Haremlik selamlık gibi değil ama kadın erkek ayrı oturmalıydık. Erkekler memleketi kurtarırken biz bütün kasabayı dilimizden geçirmeliydik. Herkes birbirinin kocasına, karısına ''Falanca Bey'', ''Filanca Hanım'' diye hitap etmeliydi. Yanlışlıkla bacağımız, göğsümüz biraz açılıverse Yüzümüz kızarmalı, hemen toparlanmalıydık.Şehvetten uzak şefkate yakın bir cinsel hayatımız olmalıydı.
Gözümüzü birbirimizde açmış olmalıydık, öyle de sürüp gitmeliydi. Harama uçkur çözmemeliydik. Zaten etrafımızda evli barklı komşularımızdan başka kadın olmadığından.... Dükkanda çelimsiz çıraktan gayrı, öyle sekreter falan çalışmadığından... Ortalıkta gidilecek bar mar bulunmadığından... Mankenler bizim kasabaya uğramadığından... Ve de kocam, efendi bir adam olduğundan beni aldatamazdı.
Tamam, abarttım biraz. Belki de böyle bir aile yapısı örneği kalmamıştır artık. Ama, acaba diyorum... Buna benzer bir hayat tarzı beni daha mutlu eder miydi? Kendim de dahil uçuk kaçık insanlardan gına geldi artık. Normalliği özlüyorum. Özgürlüğün tadını çıkaralım derken suyunu çıkardık galiba. Herkes çok zeki, çok akıllı, çok bilgili, çok şu, çok bu... Ve de çok mutsuz... Depresyona giren girene.
demiş Pakize Suda...
Hiç bir zaman o adı özgürlükle karıştırılan dejenere yaşamı onaylamadım...
Sıcacık sevgi dolu bir yuva= HUZUR!= MUTLULUK!
Öyle de şekerim kısmet bu işler ol diyince de olmuyo ki :)))
YanıtlaSilbir söz vardır çok severim "akıllı bir yalnızlık aptal bir ilişkiden daha iyidir. Ya Kralın yanında Kraliçe olursun ya da soytarının yanında maskara!"
YanıtlaSilAllah her şeyin hayırlısını versin..