Mevlana şu yaşadığımız hayatı, bir dağın eteğinde durup haykırmaya ve sonra kendi sesimizin yankısını duymaya benzetiyor.

Ne söylüyorsak, ağzımızdan hangi kelimeler çıkıyorsa, dağ er ya da geç aynen iade ediyor. Nasıl bir enerji veriyorsak kainata, bize misliyle dönüyor. 

Telaş ettikçe telaşımız artıyor. 

Kızdıkça kızgınlığımız katmerleniyor. 

Elif Şafak - Firarperest