Anne ve Babamızın İlişkilerdeki Rolü

İlişkinizde bir sorun yaşıyorsanız lütfen dönün önce anne- babanıza onların evliliklerine, sevgiyi alış veriş biçimlerine, yaşamlarına bakın.Bir kağıt kalem alın ve yazmaya başlayın.

Önce annenizi tanımlayın; sizin gördüğünüz özellikler olsun bunlar. Çaresiz, fedakar, otoriter, güçlü, güvensiz, ağlayan, aldatılan hasta vs. vs.

Sonra babanızı tanımlayın; Çok güçlü, cimri, bonkör, başarılı, öfkeli, kızgın sinirli, sevgisini göstermeyen,alkolik, aldatan vs. vs.

Anne ve babanıza baktığınızda ne görüyorsanız dürüst ve net bir şekilde yazın bu onları sevmediğiniz anlamına gelmiyor, iyi ve kötü ne görüyorsanız herşeyi yazın…

Şimdi anne ve babanızın evliliklerini tanımlayın; İletişimsiz, kavga eden, güç çatışması içinde yaşayan, mutsuz, mutlu , anlayışlı,annemin sözünün geçtiği, şiddet dolu vs. vs.

Bütün bunları alt alta yazın, sonra da kendi ilişkilerinize bakın. Kendinizi tanımlayın, ilişkide bulunduğunuz kişiyi ve ilişkinizi tanımlayın,eski sevgilileriniz eşiniz de olabilir bunlar. Böylece nasıl insanları hangi özellikteki insanları hayatınıza çekiyorsunuz bunları daha iyi anlamış olursunuz.

Bütün bunları yaptıktan sonra tablonuza bir bakın bakalım ne göreceksiniz. Annem -babam gibi olmayacağım derken acaba birlikte olduğunuz insanlar ve siz aynı onlar gibi olmuş olabilir misiniz? ilişkiniz benzerlikler gösteriyor mu? Burada dikkat etmeniz gereken noktalardan biride örneğin baba şiddet gösteren bir babaysa sizin hayatınızda fiziksel bir şiddet olmasa bile duygusal şiddetin olabilirliği…alkolikse bağımlı olarak düşünün siz veya partnerınız neye bağımlı?

Anneniz evliliğinde güvensiz aciz olabilir, belki sizde işinizde güvensiz ve acizsinizdir… Kimin parçasıyız tabiiî ki anne ve babamızın. Bizlerde onların bir kopyasıyız. Anne ve babalarımızı ret edip yargılayarak, onları suçlayarak ne düzgün bir ilişki kurabiliriz nede istediğimiz gibi bir anne- baba olabiliriz.

Yapılması gereken annemizde ve babamızda gördüğümüz tüm bu parçalarımızı kabul etmek. Aslında bana beni gösteren bugüne kadar kabul etmediğim parçalarımı kabul etmek diyebilirsiniz buna. Annemde gördüğüm otoriter parçamı, güvensiz parçamı vs kabul ediyorum. Annemi annem olarak olduğu gibi yaşamış olduğu tüm deneyimleriyle sevgiyle kabul ediyorum. Annem bilebildiğinin ve yapabildiğinin en iyisini yaptı ve rolünü en güzel şekilde oynadı, dediğinizde ve gerçekten tam olarak onu anladığınızda, onun tarafından yaşadığı olaylara baktığınızda sizdeki bu parçalarda iyileşmeye başlayacak.Çünkü tüm parçalarınızı olduğu gibi kabul etmiş olacaksınız.

O benim annem, annemde gördüğüm kadın parçamı eş parçamı anne olan parçamı sevgiyle kabul ediyorum ve kalbimde anneme sevgiyle yer veriyorum annem olduğu için teşekkür ediyorum…diye bir çalışma yapın içinizden ne geliyorsa onu söyleyin.

Aynı şeyi şimdi babanız için yapın. Sonra onların yaşamış olduğu evlilikleri için yapın.

Onların evliliğinde ne görüyorsanız sevgi ve saygıyla kabul edin.Deneyimlerine saygı duyun.Çünkü ikisi arasında oynanan bir oyunda biz çocukların yargılamayı bırakın yorum yapma hakkımız bile yok. Biz kaç yaşında olursak olalım onların çocuğuyuz, onlarda bizim ebeveynimiz annemiz ve babamız.Yargılama ve suçlamalarda bulunduğumuzda onları yani bizi yaratan parçaları red ederiz. Sonuçta kendimizi red ederiz.

Anne ve babamızla ilgili her suçlama yargılama akıl verme beğenmeme gibi duygularımız olduğunda onlara ben senden üstünüm yada seninle eşitim diye bağırmış oluruz. O zaman onların çocuğu olmaktan çıkarız.Ya annemizin yerine yada babamızın yerine geçeriz.Bizde ait olduğumuz yani onların çocuğu olma yerimizi bırakmış oluruz. Bütün bunlar oluşurken nasıl mutlu bir evlilik yada ilişki kurabiliriz ki? Anne baba kadın erkek eş karı koca sevgili her şeyi yargılamış oluyoruz.

Aile soy ağacınızı yaparsanız bunu çok daha iyi anlarsınız. Hadi şimdi yapın bunu kendinizi yazın bir kağıda üstünüze gelecek şekilde anne ve babanızı yan yana yerleştirin. İşte her kızdığımızda yada söylendiğimizde onların katına çıkarız bu sefer onlardan bize gelen sevgi ve yaşam akışı bozulur. Anne sevgi baba yaşam kaynağıdır. Tıpkı bizlerinde olduğu gibi. Kadın olduğumuz için sevgi erkek olunduğu için yaşamın kaynağını temsil ediyoruz.Herkesin ait olduğu yerde olması gerekir.Çocuk, anne ve baba…onlarında üstlerinde kendi anne ve babaları var. İşte herkes olduğu yerde olursa, yaşanan deneyimlere saygı duyulursa ve herkes olduğu gibi değiştirilmeye çalışılmadan kabul edilirse ilişkilerde güzel olmaya başlar.

Bana gelen bir çok hikayede yukarıda anlattığım örnekler yaşanıyor. Anneleri gibi kadınlar babaları gibi erkekler bulan ve kendi aileleri gibi ilişkiler yaşayan insanlar.

Sonra aynı şekilde kendi anne ve babaları gibi davranan insanlar. Her insanın istediği gibi anne ve babalarımızda, bizlerde, sadece anlaşılmak olduğumuz gibi kabul edilmek, sevilmek ve onaylanmak istiyor, yargılanmak ve suçlanmak değil.

Bakılması gereken diğer bir nokta ise…

Anne veya baba çocuklara farkında olmadan bazı görevler verirler, tabii ki bilinçli yapmazlar bunu. Anne babadan tam olarak istediği gibi duygusal bir destek alamıyorsa baba-koca görevini oğluna verir yada baba karısından istediği gibi bir sevgi alamıyorsa,anne-eş görevini kızına verebilir. Anneler ve oğulları, babalar ve kızları diye bir ilişki başlar.

Çocuklar annelerini babaları tarafından tam olarak korunmayan, sahip çıkılmayan, ezilen, terk edilen biri olarak görürse otomatik olarak babanın görevlerini üstüne alır. Anne zaten bu görevi çocuğa vermiş olur. Halbuki o ailenin bir babası var, çocuk babanın yerine geçerse ait olduğu yerde yine olamaz çünkü o artık babasının görevlerini gerçekleştiriyordur. Çocuk olmayı bırakmıştır.

Anneler bilinçsizce yapmış oldukları bu davranışla aslında oğullarına bilmeden de olsa zarar verir. Erkek çocuklar babalarının yapmadığını annelerine vermek isterler. Baba anneyi gezdirmiyor mu veya para vermiyor mu erkek çocuk alır annesini gezdirir,onun sevgi özlemini giderir, onun arkadaşı olur, ihtiyaçlarını karşılar bu arada erkek çocuk için için babaya kızar. Canı annesi baba tarafından ezilen bir kadındır ve sahip çıkılması gerekmektedir.Erkek çocuk baba rolünü aldığında, baba dışlanmıştır. Baba istenmeme sevilmeme, kabul edilmeme duyguları içinde duygusal olarak aileden dışlanır.Kadın tüm ihtiyaçlarını oğluyla karşılar, baba rolüne geçen çocukla baba arasında da çatışmalar başlar.Baba yerini kaptırmıştır. Tabiiki bütün bunlar tekrar söylüyorum bilinçli olarak yapılan şeyler değil. Sonra zaman gelir oğlunun hayatına bir kadın girer. Anne sevgiyi paylaşmak zorunda kalır ve bu onun hiç hoşuna gitmez. Bazen gelin kaynana çatışmaları denilen olaylar yaşanır bazen oğlunun hayatındaki hiçbir kadını beğenmeyen laf eden anne oğlunun kız arkadaşıyla yada eşiyle paylaştığı her an için laf edebilir. Anne kendini arkadaşını,dostunu,her şeyini kaybetmiş olarak görür.Kocasından gördüğünüz şimdi oğlundan görüyordur. Bu erkekle ilişki yaşayan kadın içinde durum hiç kolay değildir. Bilmeden yapılan bu alış verişte erkek annesinin kocası rolünü oynadığı için hayatında ki kadınla tam olarak var olamaz.Onunla olduğunda annesine karşı suçluluk duyar annesiyle olduğunda hayatındaki kadına karşı suçluluk duyar, bu böyle devam eder gider.En sonunda evin erkeği başka bir kadına gitme kararı bile alabilir. Bütün bu yazdıklarım kadınlar içinde geçerlidir.

Bütün bunları iyileştirmenin yolu anne ve baba aralarında ne olursa olsun boşanmış dahi olsalar birbirlerini sevgi ve saygıyla kabul etmeli, çocukları armağanından dolayı birbirlerine teşekkür etmeli ve ait oldukları yerde anne ve baba olarak var olmalı.

Çocuklar anne ve babalarına saygı ve sevgi duymalı onların yaşamlarına müdahale etmeden, ailelerinin deneyimlerini sevgiyle kabul ederek ait oldukları yerde çocuk olarak yer almaları. Erkek çocukların annelerine saygı ve sevgi duyması ayrı bir şey ama aile soy ağacında babalarının altında durmalı ve erkekler dünyasına ait olmalı, kız çocukların babalarına saygı ve sevgi duyarak soy ağacında annelerinin altında durarak kadınlar dünyasına ait olması gerekir. Kızlar babalarından sevgiyle özgürleşerek anne tarafına kadınlar dünyasına, erkekler annelerinden özgürleşerek baba tarafına erkekler dünyasına geçmeli. Yoksa anne tarafında kalan bir erkek kendisini kadınlar dünyasına ait sanır ve bunu ispat etmek için hep hayatında çok eşli ilişkiler kurmaya başlar.

Anne ve babalar çocuklarınızın arkadaşı değilsiniz onların annesi ve babasısınız. Arkadaş gibi konuşabilir, güzel, açık dürüst iletişim kurabilirsiniz.Önceliğiniz anne ve baba olmanız, onlarında çocuk olması,yaşları kaç olursa olsun. Siz hep büyük olacaksınız onlar küçük…işte o zaman aileniz içinde her şey akışta ve güzel olacak. Herkesin kendine ait bir hayatı olduğunu kabul etmelisiniz. Çocuklarınızın deneyimlerine saygı göstermeli onlara çocuk olma hakkını vermelisiniz.Eşinizle ilgili sorunlar sizin çözmeniz gereken sorunlardır. Çocuklara duygusal ensest dediğimiz ilişkiyi yaşatarak karşı tarafı(kocanızı veya karınızı) kötüleyerek kendi tarafınıza çekmeyin,izin verin hayatlarını sizin çocuğunuz olarak yaşasınlar. Onlar kocanız eşiniz arkadaşınız karınız sevgiliniz değil…onlar sadece çocuğunuz.

Anne ve babasını olduğu gibi kabul eden onların evliliğine ve deneyimlerine saygı duyan, anne ve babasıyla arasını iyileştiren ne olursa olsun anne ve babası olduğu için bu kişilere teşekkür eden ve önlerinde saygıyla eğilen, kendini o ailenin çocuğu olma hakkını gören kişiler kendi özel ilişkilerini de en mükemmel hale getireceklerdir.

Başkasına, ailenize nasıl davranıyorsanız size de öyle davranılacak hem eşiniz hem çocuklarınız tarafından…lütfen bunu hep hatırlayın. Mükemmel bir anne ve baba olmak, harika bir aile kurmak, aşk ve sevgi dolu bir ilişki yaşamak istiyorsak kendi ailemizden başlayalım onları sımsıcak sevgiyle saralım…

Füsun Paşa