"Benim kalbimden senin kalbine yol vardır”

- Min kalbî ilâ kalbike sebila.
“ Benim kalbimden senin kalbine yol vardır. . ”
.
Âşık ve mâşuk arasında öyle bir yol vardır ki, içinden geçen bütün cümleler hurûfî bir edayla tek tek ulaşır muhatabına
Kalpten kalbe yol vardır 
Çünkü Fi’l kalbi mine’l kalbi ile’l kalbi sebîlâ…

Kalbin ki, bütün yolların kaynağı ve bütün yolların son durağı Cânânı aramak için kalbinden çıktığın bu yolda varacağın yer yine kalbin aynası…

Çünkü ey sevgili sûfî… Seven ve sevilen birbirinin aynısı

Mevlânâ boşuna söylemedi ya: Gönül, kemâlinden bir iz bulunca; can, canı içinde seni buldu

Mevlânâ mıydı bulan, yoksa Şems-i Tebrizî miydi arayan? Aranmakla bulunmuyorsa, ancak bulanlar arayanlarsa neydi bu ikiz ruhları karşılaştıran? İki bedeni tek ruha, iki kalbi tek aşka bağlayan zincirin adı neydi?

Dil, muhabbet dese de bütün dillerden yüce, bütün dillerden öte bir şeydi Lisân-ı hâl bile bu muhabbetin sırrını çözmeye yeterli değildi

Aynı anda fikretmek, aynı anda hissetmek ve aynı anda zikretmek…

Kalp kalbin diğer yarısı ve bundandır ki kalp kalbe karşı…

Çünkü üç harfe ve beş noktaya gizlenen bir lugat var arada

Kavuşmak, bedenen değil kalben bir olmaktır aslında
Çünkü Fi’l kalbi mine’l kalbi ile’l kalbi sebîlâ…

Kalbine iyi bak sevgili sûfî…Gülden bülbüle uzanan bir dal varsa, mâşuktan âşığa uzanan bir kol varsa kalpten de kalbe giden bir yol vardır

Bu yolda lisân-ı hâlle örülmüş bir muhabbet vardır

Elbette bu hâlimden o yârin haberi var

Fi’ l kalbi mine’ l kalbi ile’ l kalbi sebîlâ

(Kalpten kalbe yol vardır )

Kaynağını bilmiyorum Alıntıdır..