Bize Zarar Verenleri En Büyük Öğretmenimiz Olarak Görelim

Başkalarından zarar gördüğümüz zaman (hatta bu çok büyük olsa bile) ve ıstırap çektiğimiz zaman, şunu kabul etmeliyiz:

 “Evet, geçmişte başkalarına zarar verdim. Şimdi bunun neticesi bana geri dönüyor. Bu benim kötü ve yanlış biri olduğum anlamına gelmez. Bu sadece ben-merkezci cehaletimin etkisi altında geçmişte ( ve/veya geçmiş yaşamımda) başkalarına karşı yanlış davrandığım ve onlara zarar verdiğim anlamına gelir. Eğer bu deneyim hoşuma gitmiyorsa ve bana acı veriyorsa, o halde gelecekte aynı acı verici durumlarla karşılaşacak nedenleri tekrar yaratmamak için başkalarına karşı davranışlarımda dikkatli olmalıyım.”

Kendimizi bu şekilde düşünmek için eğiterek kötü durumları, onlar hakkında yapıcı şekillerde düşünerek, aydınlanma yoluna dönüştürebiliriz. Durumları suçlama, kendimizi kurban olarak görme, bize zarar veren kişiye büyük öfke duymaya, hata ve suç bağlamında çerçevelendirmeye son veririz. Kendi yaptığımız yanlışlığın sonucu olduğunu kavrayarak, kendimizi iyileştiririz. Bu şekilde, onu değiştirmek için ne yapabileceğimizi anlarız ve bir kurban zihniyetine saplanıp kalmaktansa deneyimlerimizden ders alırız.

Rahibe Thubten Chodron