Kurabiye Hırsızı !

Bir gece, kadının biri havaalanında bekliyordu. Uçağının kalkmasına daha epeyce zaman vardı. Havaalanındaki marketten bir kitap ve bir paket kurabiye alıp kendisine oturacak bir yer buldu. Kendisini kitabına kaptırmış olmasına rağmen, yanında oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde, aralarında duran paketten birer birer kurabiye aldığını fark etti; ne kadar görmezden gelse de...

Kadın bir taraftan kitabını okuyup kurabiyesini yerken, bir taraftan da gözü saatteydi. “Kurabiye Hırsızı” kurabiyeleri yavaş yavaş tüketirken, kadının kulağı da saatin tik taklarındaydı; ama tik taklar yine de sinirlenmesini engelliyemiyordu. Kendi kendine düşünüyordu; “Kibar bir insan olmasaydım, şu adamın gözünü morartırdım!”
Her kurabiyeye uzandığında, adam da elini uzatıyordu. Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca, “Bakalım şimdi ne yapacak?” dedi kendi kendine.
Adam yüzünde asabi bir gülümsemeyle son kurabiyeye uzandı ve kurabiyeyi ikiye böldü. Kurabiyenin yarısını ağzına atarken, diğer yarısını kadına verdi. Kadın kurabiyeyi adamın elinden kapar gibi aldı ve “Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam; üstelik bir teşekkür bile etmiyor!” diye düşündü..
Kadın hayatında uzun süredir bu kadar sinirlendiğini anımsamıyordu. Uçağın kalkacağı anons edilince, derin bir nefes aldı ve rahatladı. Eşyalarını topladı ve çıkış kapısına yürüdü. Kurabiye hırsızına dönüp bakmadı bile. Uçağa bindi ve rahat koltuğuna oturdu. Daha sonra kitabını almak üzere çantasına uzandı. Birden, gözleri şaşkınlıkla açıldı! GÖZLERİNİN ÖNÜNDE BİR PAKET KURABİYE DURUYORDU !
Çaresizlik içinde haykırdı: “Bunlar benim kurabiyelerimse eğer; ötekiler de onundu ve benimle her bir kurabiyesini paylaştı!” Üzüntüyle, özür dilemek için çok geç kaldığını anladı...

Kaba ve cüretkar olan “KURABİYE HIRSIZI” olan KENDİSİYDİ !!!

(Valerie Cox)